بی تو ؛ در اندوه خزان
چون برگ فرو ریخت، اشکهایم...
زمین دلم چشمه بود
دریا شد!
۰۱ دی ۹۳ ، ۲۰:۵۶
بی تو ؛ در اندوه خزان
چون برگ فرو ریخت، اشکهایم...
زمین دلم چشمه بود
دریا شد!
چند خط و در انتها،
تنها یک نقطه.
تمام نمی شود عشقت
در هزاران سطر...
رد گام های تو
از رفتن سخن ها داشت
و در کویر مرا در نقطه چین های یک نقطه.
رها کرد...