ابری...

بی تو عمریست اشک هایم می بارند

چون باران،

از ابر چشمانم...

ببخش ...

 خودت ببخش...

اشک به این بغض های من...

راه ...

بی تو بغضی سخت در راه گلو مانده...
خاموش می شود نفسم

تا اشک جاری نیست!

نیستی...

می دوم تا به تو برسم...
من نمی رسم یا تو هیچ وقت نیستی؟؟

دلخون...

خزان که میرسد در دلم آشوبی است

سر شار از ابرهای بی تویی...

سر...

به "سرم" زده امشب از "سرت" بنویسم!

با "سر" از سر ترین  "بی سر" چه نویسم؟

نقطه.

من در پی خواستن تو،

هزاران سال است هبوط کرده ام...

حالا بیا و در این همه تنهایی زمین،

تو هم تنها حوای من بمان...

نقطه

خزان روزگار...

کویر برای من
درست از آنجایی که تو نیستی،
 نقش فصل خزان روزگار را رقم میزند...

رفتی...

رد گام های تو

از رفتن سخن ها داشت

و در کویر مرا در نقطه چین های یک نقطه.

رها کرد...

فلسفه اشک...

تمام تن کویر،

چون سراب،

نقطه. نقطه. باران بود،

همچون راز چشم هایم، بی تو...