سراسر نشیب است و فراز...
این پایین که منم!
آن بالا که تویی...
از این مسافتی که من می بینم
هیچوقت نمی رسم به تو...
لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ فی کَبَد...4 بلد
بی تردید ما انسان را در رنج و مشقّت آفریده ایم...
کامش توأم با ناکامی و لذایذش همراه با تلخی است...
پس چون ما انسان را در رنج آفریدیم؛ زندگی او پر از رنج هاست...
حتی دوست داشتن هایش هم رنج است...
و بودن؛ همه رنج است و رنج هم؛ سر آغاز بودن انسان...
ترنج زندگی من!
تُو، رَنــــجی ...
نقطه.
منوی بلاگ
طبقه بندی موضوعی
-
تُو نگاره...
(۱۵۲) -
رَنــــج نگاره...
(۱۰۶)
بایگانی
- تیر ۱۳۹۴ (۲)
- خرداد ۱۳۹۴ (۱)
- ارديبهشت ۱۳۹۴ (۵)
- فروردين ۱۳۹۴ (۲)
- اسفند ۱۳۹۳ (۸)
- بهمن ۱۳۹۳ (۶)
- دی ۱۳۹۳ (۸)
- آبان ۱۳۹۳ (۱۰)
- مهر ۱۳۹۳ (۳)
- شهریور ۱۳۹۳ (۱۰)
- مرداد ۱۳۹۳ (۱۷)
- تیر ۱۳۹۳ (۹)
- خرداد ۱۳۹۳ (۱۳)
- ارديبهشت ۱۳۹۳ (۱۱)
- فروردين ۱۳۹۳ (۳۵)
- اسفند ۱۳۹۲ (۳۴)
آخرین مطالب
- ۹۴/۰۴/۱۸بهانه ی اشک...
- ۹۴/۰۴/۱۸قابِ عکس...
- ۹۴/۰۳/۰۶آن سو،همه تو...
- ۹۴/۰۲/۰۵فریب...
- ۹۴/۰۲/۰۵بهشت ...
- ۹۴/۰۲/۰۲ریل تنهایی...
- ۹۴/۰۲/۰۲تارها...
- ۹۴/۰۲/۰۲تنها...
- ۹۴/۰۱/۲۰رنج ...
- ۹۴/۰۱/۱۲بهار بی تویی...
پیوندها
تُو، رَنــــج...
صبــــــر که تمام شود،فـــــــــرج میرســد ...صبر؛یعنی نمی خواهمت...
مکتوب می نویسم و تعهد میدهم...
در انتها، امضا هم میکنم؛
تا ایمان بیاوری،
پای وعده ام می مانم...
تو اما؛ فقط بیا...
باور کن، فرقی نمی کند...
چه باشی و
چه باشم...
تو باشی و
من نباشم...
من، فقط تو را دوست دارم...